40-jarig jubileum ds. Bram Tack

Op zondag 9 oktober was de kerk vol gelopen met kerkleden, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden van ds. Bram Tack om zijn 40-jarig ambtsjubileum mee te vieren.

Niet alleen Dongen en Rijen, die er 40 jaar geleden ook bij waren, maar ook Geldermalsen, Papendrecht en Bodegraven waren aanwezig.

Het was een feestelijke dienst waarin zelfs plaats was voor een kindernevendienst met de kleinkinderen van Bram.

Hij vond dat een preek interactief behoorde te zijn, althans het begin, daarom had iedereen bij aanvang van de dienst een groen en rood kaartje gekregen. Hij wilde graag onze mening weten over hoe wij het de afgelopen 40 jaar hebben gedaan aan de hand van 4 vragen: armoede, oorlog en vrede, rechten van vrouwen en klimaat. Rood opsteken betekende onvoldoende en groen voldoende.

Bij armoede gaf de meerderheid onvoldoende aan. Bram had zelf groen gestemd: “Meelevende Protestanten zijn de meest gulle giftengevers voor goede doelen in Nederland, we kunnen lang niet alles, maar doen ons best”.

Bij oorlog en vrede staakten de stemmen. Bram zelf had de kerk, het christelijk geloof een voldoende gegeven. “We hebben het door de tijden heen geprobeerd”.

Rechten van vrouwen: de meerderheid stak groenop. “De moeders geven het geloof door en de kerk drijft op vrouwen, maar mannen maken de dienst uit. Gelukkig leven wij al heel lang in een kerk waar vrouwen welkom zijn in het ambt, maar ik stem hier onvoldoende”.

Bij de mening over klimaat was de meerderheid duidelijk, dit is onvoldoende. “Ik leerde op de universiteit dat God de best mogelijke wereld had geschapen. Dat vond ik toen een beetje overdreven. Tegenwoordig denk ik dat is waarschijnlijk waar. Want wij zij in een hoog tempo bezig, om die allerbeste wereld die mogelijk is, te verzieken. Ja, we hadden eerder moeten beginnen en meer moeten doen, dus duidelijk onvoldoende”.

Aan het einde van de dienst was het woord aan Teus Groeneveld, een van de mensen van het organisatiecomité, om Bram en Arjen toe te spreken en om, naar goede christelijke traditie, 4 cadeaus te overhandigen.

Allereerst een foto van een jonge Tack in een wieg (niet zichtbaar) in de ruïne Als tweede een bos bloemen voor Arjen. Het thema was van “tack” tot levensboom, daarom ontvingen zij een Ginkgo boompje. Als laatste was er nog een tuinbon.

Daarna werd er een lied uitgedeeld en gezongen, prachtig geschreven door Gert Verschoor op de melodie van ‘Wat de toekomst brengen moge’.

Ter afsluiting was er gelegenheid om Bram en Arjen te feliciteren en om na te praten in de Ontmoeting. Daar werden herinneringen opgehaald aan de hand van foto’s.

Jubileumlied voor ds. Bram Tack

In de Samenspraak van oktober had ik laten weten, dat ik een lied had geschreven voor de kerkdienst van 9 oktober. De dienst, waarin ds. Bram Tack zijn 40-jarige ambtsjubileum heeft gevierd in een overvolle Oude Kerk, samen met zijn gezin, familie, vrienden, kennissen en met zijn eerste gemeente Dongen-Rijen.
Ik had daarbij vermeld, dat het niet minder dan 5 coupletten waren geworden van elk 8 regels.
Dat paste dan mooi bij die 40 jaren…….
Wie het lied hieronder leest zal tot de conclusie komen, dat het niet 5 maar 6 coupletten zijn geworden. Dat 6e couplet mag als een toegift worden gezien, omdat het inhoudelijk afweek van de voorgaande: het bevatte een dankbetuiging aan het adres van de jubilaris.

Gert Verschoor

Te zingen op de melodie van lied 913 (wat de toekomst brengen moge):

Bron van liefde, licht en leven waar je daaglijks kracht uit haalt.
Utrecht heeft het je gegeven, 1) naar het hier en nu vertaald.
Youth for Christ brengt jullie samen in de Domstad aan de Vecht. 2)
Daar wordt jullie ja en amen voor de toekomst vastgelegd.

Na die “zware” studiejaren wacht een kleine, knusse flat
dichtbij huis, in H. I. Ambacht 3) ‘t echte werk is nu aan zet,
Bram snuift aan het pastoraat en Arjen wordt een schooljuffrouw.
Woord wordt nu steeds meer een daad en liefde wordt een hecht gebouw.

Waar de Weg hen brengen moge moedig gaan zij hand in hand
ingetogen opgetogen naar het Roomse zuiderland.
Na het flatje in het Ambacht wacht hen daar de euforie
van een doolhof, ongedacht in een te grote pastorie.

B en A, echt mensen-mensen aarden hier al snel en goed
werken ook aan kinderwensen, zichtbaar met een blij gemoed.
Zandgrond slecht om op te bóuwen 4) levert weinig vruchten op?
Hier zegt men: “je moet niet mauwen”:mooi drie dochters. Vlag in top!

Vier jaar hier werd veertig jaren waarvan twee jaar onderzee.
Geldermalsers die verklaren:hij neemt toch een toga mee! 5)
Papendrecht wordt beider Broodhuis Leven vanuit Bethlehem. 6)
Bodegraven een Warm-Bad-Huis Emmaüs gaf daaraan stem. 7)

Dankbaar zijn we voor jouw inzet voor de schouder die je bood
bij verdriet en aan het ziekbed grensloos trouw, tot aan de dood.
Dankbaar voor jouw inspiratie strijd voor solidariteit
voor jouw werken bij Gods gratie en jouw onbaatzuchtigheid.

VERKLARINGEN bij de tekst:
1) in Utrecht studeerde Bram theologie, een faculteit die bekend stond om zijn
degelijkheid.
2) de Vecht is een rivier in Utrecht
3) H. I. Ambacht is Hendrik Ido Ambacht, dat grenst aan het geboortedorp van Arjen
(Rijsoord) en de geboorteplaats van Bram (Ridderkerk)
4) Jezus leerde, dat je je huis niet op zand moet bouwen, omdat een zandbed bij een
watervloed geen houvast biedt aan een huis
5) Bram had zich altijd voorgenomen om als predikant nooit een toga te gaan dragen.
In Geldermalsen verscheen hij voor het eerst in toga
6) de kerk waar Bram in Papendrecht aan verbonden was, heette de Bethlehemkerk.
Bethlehem
betekent Broodhuis; je zou dat nu ook Voedselbank kunnen noemen. Arjen heeft daar
bij het basisonderwijs gewerkt
7) de gemeente die Bram in Bodegraven diende, heet Emmaüs. Dat betekent “warme
baden”, of “warme bron”, kortom een “warm bad”;.